چشامو ببندم و 5 سال دیگه رو تصور کنم مثلا

دیروز با پژمان رفتیم عکاسی، ازین عکس ای ۵ در ۵ با زمینه سفید؛ برای س.فار.ت گرفتیم.

عکس ای قشنگ و بانمکی شدن. تا حالا عکس پرسنلی اینقدر شیک نداشتم.

با روسری و بلوز یقه دار!

حس می کنم حالم خوب نیست.

شاید از فشار و استرسه. نمی دونم.

اگه همه چیز عالی پیش بره، فقط ۲.۵ ماه دیگه ایرانیم. نمی دونم اوضاع چطور قراره پیش بره!

من فکر کنم تا وقتی کارامون تموم شه؛ از این حجم سر دردی که هر روز تحمل می کنم، دیگه هیچ سری برام باقی نمونه که بتونم درس بخونم

اینکه من چرا به اندازه مادر و خواهرم خوشگل نشدم :|

یه ذره دیگه همینجوری پیش بره بهتون حق می دم که دیگه اینجا رو نخونین :|| 

امروز پای لپ تاپم اما تمام فکر و ذکرم پیش دو تا خواهرزاده هاست.

خدایا من سلامتی این دو تا بچه ی گوزو که می دونم اندازه ی نره خر هم بشن هنوز کاملا عقل پیدا نمی کنن رو از تو می خوام.

امیدوارم اون روز نیاد که بخوام کمی و کاستی و مریضی و بی حالیشون رو ببینم.

چقدر دوستشون دارم؟ خیلی زیاد. اندازه ی بچه های نداشته م. بچه هایی که باهام 7 ، 8 سال تفاوت سنی دارن.